Vanochtend kreeg ik een grappige, en tegelijk serieuze, meditatie doorgestuurd van @maartjeleGoff. Een meditatie met op de achtergrond heel veel violen, ergens het rinkelen van een tamboerijn…. En het melodramatische stemgebruik van een “new-age”- man die de tekst inspreekt: langzaam en kitscherig. Brrrrr.  De rillingen lopen over mijn rug. Ik kan er bijna niet naar luisteren. Zo wanstaltig vind ik dit! Maar ik luister naar de tekst en hoor dan: You deserve to feel proud of yourself.

Van die tekst ga ik bijna over mijn nek… maar dan valt het muntje.

Trots.

Trots zijn.

Wat is dat voor beweging?

 

Je borstbeen vooruit? Nee, dat is ijdelheid. Je kop boven het maaiveld uitsteken, om trots te mogen zijn…… Wat zitten daar voor “oude“overtuigingen op? Terwijl ik wandel, doe ik de beweging en merk ik dat ik anders ga observeren. Trots is wellicht nog te groot, maar waarderen… dat gaat nog wel. Met waardering kijken naar wat er wel al goed gaat… kleine dingetjes, kleine stapjes. En die waarderen.

Waar ben jij trots op? En hoe ervaar jij de beweging van “trots “? En, hoe kun je vanuit dit “waarderende of trotse perspectief” kijken naar er al wèl goed gaat in je team? In de samenwerking?

En laat op de achtergrond die tamboerijn lekker mee rinkelen, als vriendelijk tromgeroffel…

#teamontwikkeling #waarderend veranderen #dezaakinbeweging